وقت ظهور آن حضرت معلوم نیست ، و حتى مطابق روایات کسانى که وقت ظهور را تعیین کنند، دروغگو شمرده شده اند. (۱)

ولى نشانه هایى به عنوان علائم در روایات بسیار آمده که مربوط به مدت اندکى قبل از ظهور و مربوط به آستانه و آغاز ظهور است ، این نشانه ها بسیار زیادند که معروفترین و جامعترین آنها این است که هرج و مرج در همه چیز دنیا مشهود مى گردد.

سراسر جهان پر از ظلم و جور و فساد گردد. (۲)

این موضوع در ضمن یک روایت جامع بطور مشروح بیان شده و امام صادق علیه السلام آن را در ۱۱۹ ماده بیان کرده است و اینک ترجمه روایت :

حضرت امام صادق علیه السلام به یکى از یارانش فرمود :

۱. هرگاه دیدى : حق بمیرد و طرفدارنش نابود شوند.
۲. و دیدى که : ظلم همه جا را گرفته.
۳. و دیدى که : قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
۴. و دیدى که : دین همچون ظرف تو خالى و بى محتوا شده است .
۵. و دیدى که : طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده اند.
۶. و دیدى که : کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى نمى شود و بدکاران بازخواست نمى شوند.
۷. و دیدى که : چنان فسق و فجور آشکار شده که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء مى کنند.
۸. و دیدى که : افراد با ایمان سکوت کرده و سخنشان را نمى پذیرند.
۹. و دیدى که : شخص بدکار ، دروغ گوید و کسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى کند.
۱۰. و دیدى بچه ها ، بزرگان را تحقیر کنند.
۱۱.و دیدى که : قطع پیوند خویشاوندى شود.
۱۲. و دیدى که : بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
۱۳. و دیدى نوجوانان پسر ، همان کنند که زنان مى کنند.
۱۴. و دیدى که : زنان با زنان ازدواج نمایند.
۱۵. و دیدى که : مداحى دروغین از اشخاص ، زیاد شود.
۱۶. و دیدى که : انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مى کنند و کسى مانع نمى شود.
۱۷. و دیدى که : افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمنین ، به خدا پناه مى برند.
۱۸. و دیدى که : همسایه به همسایه خود اذیت مى کند و از آن جلوگیرى نمى شود.
۱۹. و دیدى که : کافر به خاطر سختى مؤمن ، شاد است .
۲۰. و دیدى که : شراب را آشکارا مى آشامند و براى نوشیدن آن کنار هم مى نشینند و از خداوند متعال نمى ترسند.
۲۱. و دیدى : کسى که امر به معروف مى کند خوار و ذلیل است.
۲۲. و دیدى آدم بدکار در آنچه آن را خدا دوست ندارد ، نیرومند و مورد ستایش است.
۲۴. و دیدى راه نیک بسته و راه بد باز است.
۲۵. و دیدى خانه کعبه تعطیل شده ، و به تعطیلى آن استوار داده مى شود.
۲۶. و دیدى که : انسان به زبان مى گوید ولى عمل نمى کند.
۲۷. و دیدى که : مردان از مردان و زنان از زنان لذت مى برند. (یا مردان خود را براى مردان ، و زنان خود را زنان فربه مى کنند).
۲۸. و دیدى که : زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تامین مى شود.
۲۹. و دیدى که : زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشکیل مى دهند.
۳۰. و دیدى که : در میان فرزندان “عباس” ، کارهاى زنانگى به وجود آید.
۳۱. و دیدى که : زن براى زنا با مردان ، با شوهر خود همکارى کمک مى کنند.
۳۲. و دیدى که : بیشترین مردم و بهترین خانه ها که زنان را بر بدکارى کمک مى کنند.
۳۳. و دیدى که : مؤمن ، خوار و ذلیل شمرده شود.
۳۴. و دیدى که : بدعت و زنا آشکار شود.
۳۵. و دیدى مردم به شهادت ناحق اعتماد کنند.
۳۶. و دیدى که : حلال ، حرام شود و حرام ، حلال گردد.
۳۷. و دیدى که : دین براساس میل اشخاص معنى شود و کتاب خدا و احکامش تعطیل گردد.
۳۸. و دیدى که : جرئت بر گناه آشکار شود و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب نگردد.
۳۹. و دیدى که : مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش.
۴۰. و دیدى که : ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.
۴۱. و دیدى که : سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند.
۴۲. و دیدى که : والیان در قضاوت رشوه بگیرند.
۴۳. و دیدى که : پست هاى مهم والیان براساس مزایده است نه براساس ‍ شایستگى.
۴۴. و دیدى که : مردم را از روى تهمت و یا سوءظن بکشند.
۴۵. و دیدى که : مرد به خاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.
۴۶. و دیدى که : مرد از بدکارگى همسرش نان مى خورد.
۴۷. و دیدى که : زن بر شوهر نیست انجام مى دهد ، و به شوهرش خرجى مى دهد.
۴۸. و دیدى که : مرد همسر و کنیزش را کرایه مى دهد و به غذاى پست (که از این راه بدست مى آورد) خشنود است.
۴۹. و دیدى که : سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.
۵۰. و دیدى که : آشکارا قمار بازى مى شود.
۵۱. و دیدى که : مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش ‍ مى شود.
۵۲. و دیدى که : زنان مسلمان خود را به کافر مى بخشند.
۵۳. و دیدى که : کارهاى زشت آشکار شده و هر کس از کنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
۵۴. و دیدى که : مردم محترم ، توسط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند ، خوار شوند.
۵۵. و دیدى که : نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت علیهم السلام ستایش شوند.
۵۶. و دیدى که : هر کس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش ‍ را قبول نمى کنند.
۵۷. و دیدى که : در گفتن سخن باطل و دروغ ، با همدیگر رقابت کنند.
۵۸. و دیدى که : شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است.
۵۹. و دیدى که : همسایه از ترس زبان بد همسایه ، او را احترام مى کند.
۶۰. و دیدى که : حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
۶۱. و دیدى که : مسجدها طلاکارى (زینت داده) شود.
۶۲. و دیدى که : راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگو است.
۶۳. و دیدى که : بدکارى آشکار شده و براى سخن چینى کوشش مى شود.
۶۴. و دیدى که : ستم و تجاوز شایع شده.
۶۵. و دیدى که : غیبت ، سخن خوش آنها گردد، و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت دهند.
۶۶. و دیدى که : حج و جهاد براى خدا نیست.
۶۷. و دیدى که : سلطان به خاطر کافر ، شخص مؤمن را خوار کند.
۶۸. و دیدى که : خرابى بیشتر از آبادى است.
۶۹. و دیدى که : معاش انسان از کم فروشى بدست مى آید.
۷۰. و دیدى که : خونریزى آسان گردد.
۷۱. و دیدى که : مرد بخاطر دنیایش ریاست مى کند.
۷۲. و دیدى که : نماز را سبک شمارند.
۷۳. و دیدى که : انسان ثروت زیادى جمع کرده ولى از آغاز آن تا آخر زکاتش ‍ را نداده است.
۷۴. و دیدى که : قبر مرده ها را بشکافند و آنها را اذیت کنند.
۷۵. و دیدى که : هرج و مرج بسیار است.
۷۶. و دیدى که : مرد روز خود را مستى به شب مى رساند و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیتى به برنامه مردم ندهد.
۷۷. و دیدى که : با حیوانات آمیزش مى شود.
۷۸. و دیدى که : مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزدیده اند).
۷۹. و دیدى که : حیوانات همدیگر را بدرند.
۸۰. و دیدى که : دلهاى مردم ، سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است.
۸۱. و دیدى که : بر سر کسبهاى حرام آشکارا ، رقابت کنند.
۸۲. و دیدى که : نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
۸۳. و دیدى که : فقیه براى دین ، فقه نمى آموزد و طالب حرام ، ستایش و احترام مى گردد.
۸۴. و دیدى که : مردم در اطراف قدرتمندانند.
۸۵. و دیدى که : طالب حلال ، مذمت و سرزنش مى شود و طالب حرام ستایش و احترام مى گردد.
۸۶. و دیدى که : در مکه و مدینه کارهائى مى کنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمى کند، و هیچ کس بین آنها و کارهاى بدشان مانع نمى شود.
۸۷. و دیدى که : آلات موسیقى و لهو در مدینه و مکه آشکار گردد.
۸۸. و دیدى که : مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منکر کند ولى دیگران او را از این کار بر حذر مى دارند.
۸۹. و دیدى که : مردم به همدیگر نگاه مى کنند ، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى کنند) و از مردم بدکار پیروى نمایند.
۹۰. و دیدى که : راه نیک خالى و راه رونده ندارد.
۹۱. و دیدى که : مرده را مسخره کنند و کسى براى او اندوهگین نشود.
۹۲. و دیدى که : سال به سال بدعت و بدیها بیشتر شود.
۹۳. و دیدى که : مردم و جمعیتها جز از سرمایه داران پیروى نکنند.
۹۴. و دیدى که : به فقیر چیزى دهند که برایش بخندند ولى در راه غیر خدا ترحم کنند.
۹۵. و دیدى که : علائم آسمانى آشکار شود و کسى از آن نگران نشود.
۹۶. و دیدى که : مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى بجا مى آورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى کند.
۹۷. و دیدى که : انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند ولى در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد.
۹۸. و دیدى که : عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند ، بلکه نزد فرزند از همه بدترند.
۹۹. و دیدى که : زنها بر مسند حکومت بنشینند ، و هیچ کارى جز خواسته آنها پیش نرود.
۱۰۰. و دیدى که : پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد ، و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد.
۱۰۱. و دیدى که : اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى ، کم فروشى ، و زشتى انجام نداده ، ناراحت است.
۱۰۲. و دیدى که : قدرتمندان ، غذاى عمومى مردم را احتکار کنند.
۱۰۳. و دیدى که : اموال حق خویشان پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلم (خمس) در راه باطل تقسیم گردد و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
۱۰۴. و دیدى که : به وسیله شراب ، بیمار را مداوا کنند و براى بهبودى بیمار آن را تجویز نمایند.
۱۰۵ و دیدى که : مردم در مورد امر به معروف و نهى از منکر و ترک دین بى تفاوت و یکسانند.
۱۰۶. و دیدى که : سر و صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى حق طلبان خاموش است.
۱۰۷. و دیدى که : براى اذان و نماز مزد مى گیرند.
۱۰۸. و دیدى که : مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.
۱۰۹. و دیدى که : شرابخوار مست ، پیش نماز مردم شود.
۱۱۰. و دیدى که : خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند.
۱۱۱.و دیدى که : قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت کنند.
۱۱۲. و دیدى که : استانداران از روى طمع ، خائنان را امین خود قرار دهند.
۱۱۳. و دیدى که : فرمانروایان ، میراث (مستضعفان) را در اختیار بدکاران از خدا بى خبر قرار دهند.
۱۱۴. و دیدى که : بر روى منبرها از پرهیزکارى سخن مى گویند ولى گویندگان آن پرهیزکار نیستند.
۱۱۵. و دیدى که : صدقه را با وساطت دیگران بدون رضاى خدا و به خاطر درخواست مردم بدهند.
۱۱۶. وقتى که دیدى : وقت (اول) نمازها را سبک بشمارند.
۱۱۷. و دیدى که : هم و هدف مردم ، شکم و شهوتشان است.
۱۱۸. و دیدى که : دنیا به آنها روى کرده
۱۱۹. و دیدى که : نشانه هاى برجسته حق ، ویران شده است ، در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد…

گردآوری » وبسایت یار مهدی (عج)